ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
Τίποτα δεν είναι όπως πριν
Ως εκπαιδευτικοί, αλλά και ως πολίτες, ζήσαμε μια χρονιά όπου λίγα είναι πια αυτά που μένουν για να ειπωθούν και πολλά αυτά που μένουν για να κάνουμε. Όσα αντιμετωπίσαμε, ειδικά κατά τους τελευταίους έξι μήνες, υπερβαίνουν κατά πολύ εκείνα που αντιμετωπίσαμε από το 1974 και μετά. Η αντίδρασή μας, με τη συγκλονιστική συμμετοχή στην απεργία του Σεπτέμβρη, έδωσε απάντηση σε όσους μιλούσαν για «συνδικαλιστικές μειοψηφίες». Σπάσαμε την επικοινωνιακή απομόνωση και το κλίμα κοινωνικού κανιβαλισμού που καλλιεργούν τα κέντρα προπαγάνδας. Σε τοπικό επίπεδο, αποκεντρώθηκαν σημαντικά οι λειτουργίες του σωματείου μας, περισσότεροι συνάδελφοι είχαν συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων και την υλοποίησή τους. Η συμμετοχή αυτή υπήρξε σημαντικότατη και, ως έναν βαθμό, αντιμετώπισε τις αδυναμίες που ανακαλύπταμε κατά την πορεία των εξελίξεων. Μετά από το τέλος της κινητοποίησης, τίποτα δεν είναι όπως πριν. Όμως, παρά τα όσα θετικά θα μπορούσε κανείς να προσθέσει στον απολογισμό της απεργίας, κανείς δεν μπορεί να πει ότι πετύχαμε το στόχο μας.
Επειδή οι «δεσμεύσεις προς τους δανειστές μας» είναι πολύ συγκεκριμένες, και η σημερινή κυβέρνηση φαίνεται αποφασισμένη να τις τηρήσει, ακόμα και αν χρειαστεί να μας ξεκάνει όλους (πρόκειται για λεβέντες, που δε φοβούνται το θάνατο – «τουλάχιστον το θάνατο των άλλων» όπως θα έλεγε ο Μ. Αναγνωστάκης), αργά ή γρήγορα θα αναγκαστούμε ξανά να αγωνιστούμε για την αξιοπρέπεια μας και την επιβίωση των οικογενειών μας. Κοιτάζοντας την πραγματικότητα κατά πρόσωπο, όσο σκληρή και αν είναι, αναγνωρίζουμε ότι δεν υπάρχουν αγώνες χωρίς κόστος, ούτε είναι δυνατόν να αγωνιστούν για λογαριασμό μας κάποιοι «ικανοί» θα και εμείς απλά να δρέψουμε τους καρπούς. Επειδή ακριβώς οι αγώνες έχουν κόστος, και μάλιστα βαρύ, που εμείς θα πληρώσουμε, δεν έχουμε το περιθώριο να δίνουμε μάχες «για την τιμή των όπλων». Θα πρέπει να φροντίσουμε να προετοιμαστούμε, ατομικά και συλλογικά, ώστε την επόμενη φορά να κερδίσουμε. Γίνεται όλο και περισσότερο κατανοητό ότι είναι αδύνατο να λυθούν τα προβλήματα ενός κλάδου ανεξάρτητα από το συνολικό πρόβλημα της κοινωνίας.
Η μάχη της ακύρωσης αυτής της καταστροφικής πολιτικής είναι ακόμα μπροστά μας και ο δρόμος διαφαίνεται μακρύς. Ο τρόπος που κινηθήκαμε κατά τη διάρκεια της απεργίας μας, εδώ στο Ρέθυμνο και πανελλαδικά, μας δίνει την κατεύθυνση: ενεργητική συμμετοχή, συλλογικότητα και αλληλεγγύη. Στηρίζοντας το σωματείο μας στηρίζουμε τον εαυτό μας. Μόνος του δεν μπορεί κανείς. Σας καλούμε στις 26 Νοέμβρη να συμμετέχετε στις εκλογές του σωματείου και να στηρίξετε το σχήμα της Ενωτικής Αριστερής Συνεργασίας.
Υποψήφιοι για το Δ.Σ. της ΕΛΜΕΡ με την Ενωτική Αριστερή Συνεργασία
1. Αδράμης Νίκος, 1ο ΕΠΑΛ
2. Βασιλειάδης Παναγιώτης, Γυμνάσιο Ατσιποπούλου
3. Βίγλης Γιάννης, 1ο ΕΠΑΛ
4. Βιδαλάκης Τάσος, 1ο ΕΠΑΛ
5. Γεωργιάδου Γιούλη, Μουσικό Γυμνάσιο
6. Δαμανάκης Ανδρέας, Λύκειο Φουρφουρά
7. Ιωαννίδης Ανδρέας, Εσπερινό ΕΠΑΛ
8. Καλλέργης Μανώλης, Γυμνάσιο Ανωγείων
9. Κωβαίος Ηλίας, 2ο Λύκειο
10. Καλησπεράκης Παντελής, 1ο ΕΠΑΛ
11. Λαγουδάκης Ζαχαρίας, 1ο ΕΠΑΛ
12. Λαγκουβάρδου Εύα, 4ο Γυμνάσιο
13. Λέτσιος Χρήστος, Γυμνάσιο Επισκοπής
14. Μάρακας Γιάννης, 1ο ΕΠΑΛ
15. Μακρής Μάκης, ΕΠΑΛ Γαράζου
16. Μαρκαντώνης Ευθύμης, 3ο Λύκειο
17. Μουντάκης Νίκος, Λύκειο Περάματος
18. Νικολάου Δέσποινα, Γυμνάσιο Περάματος
19. Παναγιωτάκη Λιάνα, Πειραματικό Γυμνάσιο
20. Παπαδάκης Πέτρος, 4ο Γυμνάσιο
21. Παπαστάθη Χρύσα, Εσπερινό ΕΠΑΛ
22. Παυλίδης Αλέξης, 1ο ΕΠΑΛ
23. Ρενιέρη Έρη, Πειραματικό Γυμνάσιο
24. Τσίκη Δέσποινα, 2ο Γυμνάσιο
25. Τσαγλιώτης Γιώργος, Λύκειο Σπηλίου
26. Αντωνάκης Ζαχαρίας, Γυμνάσιο Συβρίτου
Υποψήφιοι για το Εποπτικό Συμβούλιο
1. Καρουζάκης Ευθύμης, 1ο ΕΠΑΛ
2. Ντρέκη Δήμητρα, 1ο Λύκειο
3. Ποταμιάνος Νίκος, Λύκειο Ανωγείων/Διεύθυνση
4. Παγιαβλή Γιάννα, 2ο Λύκειο
5. Σάμιος Παναγιώτης, Πειραματικό Λύκειο
6. Σουρουλής Χρήστος, Λύκειο Περάματος
Στηρίζουμε το σωματείο μας
Ανατρέπουμε την πολιτική τους
Ξανακερδίζουμε τη ζωή μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου