Οι μαθητές στη χώρα μας δουλεύουν, σύμφωνα με ο Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών το πιο σκληρό εργατικό ωράριο. Επτά ώρες καθηλωμένοι στα θρανία του σχολείου, άλλες τρεις με τέσσερις στις καρέκλες των φροντιστηρίων και τουλάχιστον μία με δύο ώρες μελέτη στο σπίτι, περνάνε ένα εφιαλτικό 24ωρο, χωρίς χρόνο να σκεφτούν, να αναρωτηθούν, να παίξουν, να ερωτευτούν. Και το πρόβλημα δεν είναι βέβαια μόνο χρονικό. Τα παιδιά βομβαρδίζονται με μια ανούσια, και ογκώδη ύλη, σε ένα σχολείο ανταγωνιστικό και εξετασιοκεντρικό, και αποφοιτούν χωρίς να ξέρουν τον κόσμο που τα περιβάλλει, την κοινωνία που ζουν, ούτε καν το ίδιο τους το σώμα. Επιπλέον η απουσία ελπίδας - είναι η πρώτη γενιά μετά τον πόλεμο που ξέρει καλά ότι θα ζήσει χειρότερα από τους γονείς της - φορτώνει τα παιδιά με μια πρώιμη απελπισία.
Η ταινιούλα αυτή κινουμένων σχεδίων, φτιάχτηκε με ένα "πρωτόγονο" τρόπο animation, χωρίς δηλαδή τη χρήση ειδικού προγράμματος. Χρησιμοποιήθηκε μόνο η διαδoχή πολλών σκίτσων. Η Coca Cola δεν είναι βέβαια "σπόνσορας", είναι μέρος του προβλήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου