Στο neakriti.gr και την Αλκυόνη Χριστοδουλάκη μίλησε ο πρόεδρος της Ένωσης Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης Ρεθύμνου, Χρήστος Σουρουλής, σχετικά με τα ζητήματα που καλούνται να αντιμετωπίσουν σήμερα οι εκπαιδευτικοί και τα εργαλεία που διαθέτουν από την Πολιτεία.
* Ποιες είναι οι σημαντικότερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν σήμερα οι εκπαιδευτικοί στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση;
«Καταρχάς να σας ευχαριστήσω πολύ για την ευκαιρία που μας δίνετε να εκθέσουμε τις απόψεις μας. Τα εκπαιδευτικά σωματεία αποτελούν σημαντικούς παράγοντες της εκπαιδευτικής κοινότητας και του κοινωνικού γίγνεσθαι ενός τόπου και η φωνή τους πρέπει να ακούγεται.
Οι προκλήσεις είναι πολλές. Αυτονόητα, η μεταλαμπάδευση γνώσεων αλλά και η πρόνοια να αποκομίσουν θετικά στοιχεία από το σχολείο και οι μαθητές που δε βάζουν σε προτεραιότητα το γνωσιακό κομμάτι. Πρέπει να στηρίζουμε όλα τα παιδιά και να συμβάλλουμε στο να έχουν αυτοεκτίμηση. Να βοηθάμε στην ένταξη όλων των μαθητών, ανεξαρτήτως ταξικής, εθνοτικής ή άλλης προέλευσης. Να ψάχνουμε την ισορροπία ανάμεσα στην εφαρμογή των αναλυτικών προγραμμάτων και στο να δίνουμε χώρο στις μαθήτριες και τους μαθητές για ατομική έκφραση και συλλογική συνεργασία. Δεν είναι πάντα εύκολο, ξέρετε».
* Ποια είναι τα σημαντικότερα ζητήματα που καλείται να αντιμετωπίσει η σχολική κοινότητα στον νομό Ρεθύμνου;
«Διαχρονικά, το κτηριακό ζήτημα είναι στην κορυφή των προβλημάτων. Τα τελευταία χρόνια έχουν χτιστεί νέα σχολεία και έχουν γίνει παρεμβάσεις στα υφιστάμενα, συνεχώς όμως ακολουθούμε ασθμαίνοντας, είτε γιατί τα κτήρια παλιώνουν, είτε γιατί ήταν ακατάλληλα εξαρχής, είτε γιατί ο μαθητικός πληθυσμός σε κάποιες περιοχές ή γειτονιές αυξάνεται. Και βέβαια είμαστε πάντα αντιμέτωποι με το φαινόμενο της σχολικής διαρροής, όπου - αν κάτι δε μου διαφεύγει - παραμένουμε από τους νομούς που φιγουράρουν στις υψηλότερες θέσεις».
* Ποιες είναι οι θέσεις της ΕΛΜΕ για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και ποιες οι συνέπειες αυτής;
«Αρχικά επιτρέψτε μου να πω ότι, όποιες και αν είναι οι θέσεις ενός τοπικού σωματείου ή μιας ομοσπονδίας, ουδέποτε έγιναν αντικείμενο διαλόγου, πολλώ δε μάλλον να εισακουστούν. Δεν ισχύει πως οι εκπαιδευτικοί λένε “όχι” σε όλα - υπάρχουν προτάσεις αλλά σχεδόν όλοι οι υπουργοί Παιδείας και τα επιτελεία τους τις αγνόησαν. Περιληπτικά μιλώντας, η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών γίνεται από έναν σύμβουλο σε δύο διδακτικές ώρες όσον αφορά στην “ποιότητα” του μαθήματος και από τον διευθυντή του σχολείου όσον αφορά στην υπηρεσιακή συνέπεια κ.λπ. Πιστέψτε με, αυτό το σύστημα δε θα “ξεχωρίσει” τον “καλό” από τον “κακό” εκπαιδευτικό, όπως κάποιοι ευαγγελίζονται και πολλοί νομίζουν. Ο κακός, με ή χωρίς εισαγωγικά, εκπαιδευτικός θα “επιπλεύσει”. Ο καλός, αν τον ενδιαφέρει να υπερασπίζεται την ποιότητα του μαθήματος και όχι να “συμπληρώνει κουτάκια”, θα θεωρείται ανεπαρκής. Η διδακτική διαδικασία είναι μία πολύ σύνθετη κατάσταση για να χωράει σε φόρμες και πλατφόρμες. Εκείνο που χρειάζεται για αρχή είναι ουσιαστικές επιμορφώσεις, υλικοτεχνικές υποδομές και λιγότεροι μαθητές ανά τάξη. Για όλα αυτά το υπουργείο και η κυβέρνηση... σφυρίζουν αδιάφορα».
* Τι απαντάτε στις διακηρύξεις του πρωθυπουργού για άρση της μονιμότητας στο Δημόσιο;
«Αρχικά, να ξεκαθαρίσουμε ότι κάθε δημόσιος υπάλληλος που υποπίπτει σε σοβαρά αδικήματα μπορεί να χάσει τη θέση του στο Δημόσιο. Από εκεί και ύστερα, η μονιμότητα θεσπίστηκε το 1911, επί Ελευθερίου Βενιζέλου, για να παύσει το φαινόμενο κάθε κυβέρνηση να διώχνει τους “άλλους” και να φέρνει τους δικούς της. Αν η Ν.Δ. οραματίζεται μια Ελλάδα του 19ου αιώνα, ας μας το πει καθαρά. Εγώ θα έλεγα να μιλήσουμε λίγο και για την “άρση της μονιμότητας” συγκεκριμένων πολιτικών οικογενειών, που χρόνια λυμαίνονται το Δημόσιο, σιτίζονται κυριολεκτικά από αυτό, επιβιώνουν πολιτικά με μεγάλα και μικρά ρουσφέτια, απευθείας αναθέσεις και δουλειές με μεγαλοεργολάβους, έχουν αφήσει στη μοίρα τους σχολεία, νοσοκομεία και δημόσιες υποδομές, προκάλεσαν τα Τέμπη, ελέγχουν τη Δικαιοσύνη και διαπλέκονται με τα μεγάλα Μέσα Ενημέρωσης. Θα ήταν μια ενδιαφέρουσα συζήτηση για να την κάνει κανείς».
* Πώς επηρεάζουν οι συνεχείς αλλαγές στο σύστημα εξετάσεων τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς;
«Πονεμένη ιστορία. Σίγουρα οι συνεχείς αλλαγές δημιουργούν ανασφάλεια και σύγχυση και στρέφουν ακόμα περισσότερο γονείς και μαθητές σε ιδιωτικές δομές για βοήθεια. Το χειρότερο όμως είναι πως οι “μεταρρυθμίσεις” τελικά περιορίζονται σχεδόν μόνο στο σύστημα εξετάσεων - το ίδιο το εκπαιδευτικό (;) μας σύστημα είναι αυστηρά εξετασιοκεντρικό. Εδώ φυσικά δεν μπορώ να μην κάνω μια ειδική αναφορά στο απαράδεκτο σύστημα της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, που αφήνει εκτός πανεπιστημίων χιλιάδες μαθητές - και καλούς μαθητές».
* Ποια είναι η θέση σας για την ενσωμάτωση της ψηφιακής τεχνολογίας στη διδασκαλία;
«Κάθε καινοτομία είναι καλοδεχούμενη. Η Πολιτεία όμως είτε δαιμονοποιεί την τεχνολογία, είτε την αποθεώνει, αναλόγως το αφήγημα. Εμείς θέλουμε στο σχολείο τις νέες τεχνολογίες. Όμως πάντα η “ψυχή” της διδακτικής πράξης είναι η διάδραση εκπαιδευτικού και μαθητή».
* Με την αύξηση των φαινομένων βίας και εκφοβισμού στα σχολεία, ποια μέτρα θα πρέπει να ληφθούν για την ενίσχυση της ψυχικής υγείας των μαθητών και την πρόληψη τέτοιων περιστατικών;
«Επιστροφή στο ωρολόγιο πρόγραμμα των κοινωνικών επιστημών και των τεχνών. Κατάργηση της τράπεζας θεμάτων και δυνατότητα μέσα από το ωρολόγιο πρόγραμμα για ανάπτυξη δράσεων που θα προάγουν τον ανθρωπισμό, την αλληλεγγύη και τη συνεργασία. Πιο συμπεριληπτικά σχολεία, πιο χαρούμενα κτήρια. Και - πολύ σημαντικό - ψυχολόγοι και κοινωνικοί λειτουργοί στα σχολεία σε καθημερινή βάση, όχι ανά εβδομάδα. Οι εκπαιδευτικοί δεν τα γνωρίζουμε όλα. Ένας ειδικός θα προσεγγίσει καλύτερα τα παιδιά, και εκείνα που διαπράττουν bullying και εκείνα που το υφίστανται. Και θα βοηθήσει κι εμάς σε αυτό το έργο».
* Ποια άλλα προβλήματα αντιμετωπίζει ένας εκπαιδευτικός σήμερα;
«Το μισθολογικό είναι ένα πολύ σημαντικό θέμα που πρέπει επιτέλους να λυθεί. Υπολογίζεται ότι μισθωτοί στα μνημόνια έχασαν το κοντά στο 40% των αποδοχών τους. Και λάβετε υπόψη ότι τότε είχαμε πρακτικά μηδενικό πληθωρισμό και κατά βάση λογικές τιμές στα ενοίκια. Πλέον, με την ακρίβεια ο Έλληνας εκπαιδευτικός είναι φτωχός - και δεν υπερβάλλω. Το σωματείο μας δέχεται κάθε τόσο αιτήματα από μέλη του για οικονομική βοήθεια. Και, ασφαλώς, το στεγαστικό είναι ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ πρόβλημα και μια “βραδυφλεγής βόμβα”, για την οποία οι αρμόδιοι φορείς, από την κυβέρνηση μέχρι τις τοπικές Αρχές, δυστυχώς κωφεύουν».
* Πώς αξιολογείτε τη συνεργασία της ΕΛΜΕΡ με το υπουργείο Παιδείας και τη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ρεθύμνου;
«Για το υπουργείο Παιδείας ήδη απάντησα. Σχετικά με τη ΔΔΕ Ρεθύμνου, για να είμαι δίκαιος, δε βρήκαμε ποτέ κλειστές πόρτες. Από εκεί και ύστερα, κάθε εφαρμογή της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης μάς βρήκε απέναντι. Αντιδράσαμε έντονα - και κυρίως αποτελεσματικά - στην εισήγηση να κλείσουν τα Γυμνάσια Γαράζου και Κράνας. Απαντήσαμε σε απόπειρες συγχώνευσης τμημάτων. Δείξαμε την αλληλεγγύη μας σε συνάδελφο που υπέστη άδικα πειθαρχική δίωξη. Κι έτσι θα συνεχίζουμε.
Γενικά μιλώντας - όχι μόνο για τη ΔΔΕ Ρεθύμνου - όπου πρέπει συνεργαζόμαστε. Όπου χρειάζεται είμαστε αμείλικτοι».
Λείπει προσωπικό και εξοπλισμός
* Τι ελλείψεις καταγράφετε στα σχολεία του Ρεθύμνου (σε προσωπικό, υποδομές, εξοπλισμό);
«Ήδη έκανα μια αναφορά στο κτηριακό. Όσον αφορά στον εξοπλισμό, υπάρχει ανισορροπία. Άλλα σχολεία είναι πολύ καλά εξοπλισμένα, άλλα στερούνται τα στοιχειώδη. Η ανισορροπία παρατηρείται και εντός των σχολικών μονάδων - έχουμε σχολεία με διαδραστικούς πίνακες, αλλά χωρίς κλειδαριά στις πόρτες για να προστατεύονται οι πίνακες. Αν δεν ήταν τραγικό, θα ήταν αστείο. Όσο για το προσωπικό, η απάντηση εξαρτάται από το πότε γίνεται η ερώτηση. Τώρα έχουμε λίγες ελλείψεις, αλλά - λεπτομέρεια! - είναι πια μέσα Ιούνη. Έχουμε κουραστεί να ξεκινάμε με πολλές δεκάδες κενά και μετά να μας μιλάνε και για αξιολόγηση. Φτάνουμε κάθε σχολικό έτος στον Νοέμβριο και τα κενά εκπαιδευτικών στο Ρέθυμνο είναι πάνω από 100. Κυρίως η Ειδική Αγωγή υποφέρει».
